പ്രസവം - പത്മരാജന്‍ എഴുതിയ കഥ

തെരുവുമൂലയിലെ, മേല്‍ക്കൂരയില്ലാത്ത കടയില്‍, കടയുടെ തിണ്ണയില്‍ വീര്‍ത്ത വയറുംതാങ്ങി, അവളെത്തി. - ഇരുട്ടിലൂടെ, താനൊരു പെണ്ണാണെന്നറിയിക്കാതിരിക്കാനായി, തലവഴി മുണ്ടും പുതച്ചുകൊണ്ട്.

അവള്‍ അവിടെ കിടന്നുറങ്ങി. കടയ്ക്കുള്ളിലായാലും പുറത്തായാലും ഒരുപോലെത്തന്നെ. എങ്കിലും പുറത്തുകിടക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ അന്തസ്സ് അകത്തു കിടക്കുന്നതായതുകൊണ്ട് അങ്ങനെ ചെയ്തു. ഒന്നുറങ്ങി. വേദന കൊണ്ടുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ മണിക്കൂറുകള്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. വീണ്ടും ഉറക്കം. വേദന ഉണര്‍ത്തിയ ഉറക്കം.
വയറുവേദനയാവും; സാധാരണ ശല്യത്തിനെത്തുന്നത്. ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി മയങ്ങിനോക്കി.
ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍, പൊക്കിളിനു ചുറ്റും അസംഖ്യം തേളുകള്‍ കുത്തുന്നു. പിന്നെ ഉറക്കമില്ല. ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റിയതേയില്ല.
ആകാശത്തുകൂടി മേഘങ്ങള്‍ ഉരുണ്ടുപോയി. അവ ഭൂമിയോടു മന്ത്രിച്ചു; 'ഏതുനേരവും ഞങ്ങള്‍ നിന്റെ മാറില്‍ വീഴും.'
ചുറ്റും പൊളിഞ്ഞ കടയുടെ വിണ്ടുകീറിയ ഭിത്തികള്‍. മുകളില്‍ നക്ഷത്രങ്ങളില്ലാത്ത ഇരുട്ടും. 'ഇത് അതുതന്നെയാണ്' അവള്‍ വേദനയോടെ ആലോചിച്ചു. 'നാശം, വരാന്‍ കണ്ട നേരം.'

അതുതന്നെയായിരുന്നു അത്. നോവ്. അവളുടെ കടിഞ്ഞൂല്‍ നോവ്.വേദന ശക്തിപ്പെട്ടുവന്നു. അവളാലോചിച്ചുനോക്കി: 'ഇതിപ്പോ
എത്ര്യാണ് മാസം?' കണക്കുകൂട്ടി തീരുമാനിക്കാന്‍ ഇപ്പോള്‍ യാതൊരു മാര്‍ഗവുമില്ല. എത്രയുമാകാം. വയര്‍ വീര്‍ത്തുവരാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറേയേറെ നാളായി. ആദ്യം അതുകണ്ടമ്പരന്നുപോയി. എങ്കിലും ഒന്നുചെയ്യാന്‍ മറന്നില്ല. വേഷം ഒന്നു പരിഷ്‌കരിച്ചു. ഒരു മാറാപ്പു ചുറ്റുന്നതുപോലെയാക്കി. അതിനുള്ളില്‍ നൂറുമാസം പോലും അറിയില്ല. അങ്ങനെ നടക്കുകയായിരുന്നു. എന്നിട്ടൊടുവിലിതാ നിലാവുദിക്കുന്നതിനുമുന്‍പേ, മഴക്കോളുകൊണ്ട് ആകാശം മൂടിക്കെട്ടിനില്ക്കുന്ന ഈ രാത്രിയില്‍, കടയുടെ പൊളിഞ്ഞ ഭിത്തികള്‍ക്കുള്ളില്‍വെച്ച്...
ഈ സ്ഥലം അപകടം പിടിച്ചതാണ്. പലരും വരാം. കടയുടെ പിന്നില്‍ മരവും മരച്ചോട്ടില്‍ മുള്ളന്‍ പുല്ലുകളും. അവയുടെ തണ്ടിന്റെ മൂര്‍ച്ചകാരണം ആരും അതുവഴി വരില്ല. അവള്‍ അങ്ങോട്ടു മാറിക്കിടന്നു.
ഇപ്പോള്‍ നോവു കൂടിയിരിക്കുന്നു. കുറേശ്ശക്കുറേശ്ശയായി ഇരവിഴുങ്ങാന്‍ ബദ്ധപ്പെടുന്ന ഒരു പാമ്പിനെപ്പോലെ അരക്കെട്ട് വികസിക്കുകയും ചുരുങ്ങിപ്പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
പെട്ടെന്നു വേദന അതിന്റെ ഉച്ചാവസ്ഥയിലെത്തി; നാവ് വരണ്ടുതുടങ്ങി. ഒരു തുള്ളി വെള്ളം കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍...
പിന്നെ കിടക്കാന്‍ കൂടി വയ്യാതെയായി. ഉള്ളില്‍ നടക്കുന്ന അനേകമനേകം ചെറിയ ചലനങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. അസഹ്യത.
മൂര്‍ച്ചയേറിയ മഞ്ഞപ്പല്ലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ വേദന രൂക്ഷമായ ഭാഷയില്‍ പുറത്തേക്കൊഴുകി, തെറി.
അടുത്ത നിമിഷം, നടുവിനും തുടകള്‍ക്ക് മുകളറ്റത്തുമായി കനത്ത ഒരു ഭാരം വന്നുവീണതുപോലെ തോന്നി. അത് ഏറിയേറി വരുന്നു. ഒരു ഉപ്പുചാക്ക് വെച്ച് ആ ഭാഗത്തമര്‍ത്തുന്നുവോ എന്നുപോലും തോന്നിപ്പോയി.

ഇനി കിടന്നുകൂടാ. എണീറ്റുകളയാം.
അവള്‍ എഴുന്നേറ്റു; ക്ഷീണിച്ച ചുവടുകള്‍ വെച്ച് ഇരുട്ടിലൂടെ തുളച്ചു വരുന്ന ഓരോ ശബ്ദം കേട്ടും ഞെട്ടിക്കൊണ്ട്-
മഴപെയ്യാതെയിരുന്നാല്‍ രക്ഷയായിരുന്നു. മഴവീണാല്‍ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കടന്നുവന്നെന്നിരിക്കും, ചുരുണ്ടുകൂടാനായി.
നോവിന് സ്ഥായിയായ ഒരു ഭാവം വീണു. എത്രനേരം ഇതു നീണ്ടുനില്ക്കുമോ ആവോ? നേരം വെളുക്കുമ്പോഴും ഇങ്ങനെ തുടരുകയാണെങ്കില്‍?
ആ ഭയം ഒറ്റയടിക്ക് അവളുടെ ഇളംമനസ്സിനെ തകര്‍ത്തു. ഓരോ ശ്വാസത്തോടുമൊപ്പം വേദന കൂടുതല്‍ ശക്തമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കടയുടെ പിറകിലെ ഭിത്തിയില്‍ പിടിച്ച് കുനിഞ്ഞുനിന്നുകൊണ്ട് പാടുപെട്ട് അവള്‍ ശ്വാസം കഴിച്ചു.
ഇരുട്ടില്‍ നീണ്ട ഒരു രോദനം. തുടര്‍ന്ന് നീളന്‍ കരച്ചിലുകള്‍. ഇപ്പോള്‍ പെറ്റിരുന്നെങ്കില്‍!
ഉടുത്തിരുന്ന മുണ്ട് മെല്ലെ അഴിഞ്ഞ്, വീര്‍ത്തു വിയര്‍ത്ത ശരീരത്തിലൂടെ ഊര്‍ന്നു മണ്ണില്‍ പതിച്ചു. എടുത്തുടുക്കാന്‍ മെനക്കെട്ടില്ല. മുക്കാലും നഗ്നമായ മനുഷ്യശരീരം ഉറയ്ക്കാത്ത കാലുകളില്‍ നിന്നാടി. ഇതാ... ഇതാ...
എന്റെ ഈശ്വരാ!
ഇല്ല ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. സമയം വീണ്ടും കടന്നുപോകുന്നു. താന്‍ ഏകയായി ഈ വെല്ലുവിളിയെ നേരിട്ടാലേ പറ്റൂ.

ആകാശത്തില്‍ കൊള്ളിമീനുകള്‍. ഭൂമി പിളരുന്ന ശബ്ദം. പിന്നെയും നീണ്ടുനീണ്ടുപോവുന്ന കൊള്ളിമീനുകള്‍. ഇടിമുഴക്കങ്ങള്‍.
ഉള്ളിലെന്തോ പൊട്ടിയതുപോലെ. നഗ്നമായ തുടയിലൂടെ -വിയര്‍പ്പുനാറുന്ന, പൊടി അടിഞ്ഞ കണങ്കാലിലൂടെ, തുള്ളിത്തുള്ളിയായി എന്തോ ഒഴുകി.

വേദന ഒരു നിമിഷത്തേക്കു മാറിയതുപോലെ തോന്നി. പക്ഷേ, അടുത്ത നിമിഷം അതു വീണ്ടും ആരംഭിച്ചു.
മണ്ണില്‍ ആവുന്നത്ര കാലുകള്‍ അകറ്റിക്കിടന്നു. പൊടിമണ്ണിലേക്കു ചോര ഒഴുകിവീണു. ഉണങ്ങിയ മണ്ണ് അതിദാഹത്തോടെ, പേറ്റുചോര കുടിച്ചു.
ഇനി ഏതു നിമിഷത്തിലുമാകാം. നേരിടാതെ വയ്യ. അതിനു മനസ്സും ശരീരവും തയ്യാറെടുപ്പു നടത്തി. ക്ഷീണിതങ്ങളായ കാലുകള്‍ കുറേക്കൂടി അകന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ ഓരോ തുള്ളി വെള്ളം ശരീരത്തില്‍ വന്നു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.
നോവാരംഭിച്ചു. ശരിക്കും നിര്‍വചിക്കാന്‍ വയ്യാത്ത ഒരു നോവ്.
തുടര്‍ച്ചയായ വേദന. മിനുട്ടുകളില്‍നിന്നു മണിക്കൂറുകളിലേക്കും, മണിക്കൂറുകളിലൂടെ വര്‍ഷങ്ങളിലേക്കും വ്യാപിച്ചു നില്ക്കുന്നതായിത്തോന്നി; നുറുങ്ങുനിമിഷങ്ങളുടെ വേദന. ഇടയ്ക്ക് അതു വിട്ടുനിന്നു. വീണ്ടും തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഇരട്ടി ബലത്തിലായിരുന്നു.
മുനിസിപ്പാലിറ്റിയും പള്ളിയും അവളെ സമയമറിയിച്ചു. രണ്ടു മണിക്കൂറ് കഴിഞ്ഞിരിക്കണം ഇതു തുടങ്ങിയിട്ട്. ഇതിന്നവസാനമില്ലേ? തനിക്കെന്തുചെയ്യാനാവും? ജീവിതം മുഴുവന്‍ ഈ നാശം പിടിച്ച വേദനയും സഹിച്ച്, താനിവിടെയിങ്ങനെ കിടന്നുപോയാലോ?
ഉള്ളില്‍ താങ്ങാനാവാത്ത ഭാരം കെട്ടിനിന്നു. അതിനെ പുറത്തേക്കുന്തിക്കളയാന്‍ അരക്കെട്ടും നടുവും ചേര്‍ന്ന് ആവതു യത്‌നിച്ചു. ഓരോ ശ്വാസത്തിലും വിയര്‍ത്തു കുളിച്ചു. മുഖത്തെ തൊലി ആയിരമായി വെടിഞ്ഞു കീറുന്നപോലെ. രക്തം മുഴുവന്‍ ഒന്നിച്ച് മുഖത്തേക്കരിച്ചു കയറി. വിയര്‍പ്പു കഴുത്തിലൂടെ ചാലുവച്ചൊഴുകി. ശരീരം ആകെ വിറച്ചു. ഇരുട്ടില്‍ ഉറക്കെ അലറി: 'കുന്തം' കൈകളില്‍ കടിച്ചു. കൈയിലെ ഉണങ്ങിയ തൊലി പൊട്ടി. രക്തം കിനിഞ്ഞു. മണ്ണില്‍ കിടന്നുരുണ്ടു: 'എന്റമ്മേ കാളീ!'

തല പുറത്തേക്കു തള്ളിവന്നു. വീണ്ടും ഉള്ളിലേക്കു തന്നെ തെന്നിക്കയറി. അതു വീണ്ടും പലതവണ ആവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അകത്തേക്കുള്ള വലി പിന്നെ തീരെ പുറത്തേക്കു പോരാന്‍ വിഫലമായി യത്‌നിക്കുന്ന കുഞ്ഞുതലയില്‍ അവള്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ കൈയോടിച്ചു. നിറയെ തല
മുടി.
അതേപ്പറ്റി ഓര്‍ക്കുന്നതിനുമുന്‍പ് അരയിലെ അസ്ഥികള്‍ പൊട്ടി. ശരീരം നൂറു നൂറു തുണ്ടങ്ങളായി തകര്‍ന്ന് തെറിച്ചു. കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ചു. പല്ലുകള്‍ ഉരസിയമര്‍ന്നു. കുട്ടി പുറത്തേക്കു തെന്നിവീണു.
മണ്ണ് ഉണങ്ങിച്ചേര്‍ന്നു തുടകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഉരഞ്ഞിറങ്ങി. പരുപരുത്ത മണ്ണില്‍ കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന ചോരയിലേക്ക് അതു തലകുത്തി വീണു. അത് ഉറക്കെയുറക്കെ കരഞ്ഞു. അവള്‍ക്കാ ശബ്ദം അസഹ്യമായി തോന്നി. നേരത്തെ ഉരിഞ്ഞുപോയ നാറ്റമുണ്ടുടുത്ത് അവള്‍ അതിന്റെ മേലേക്കെറിഞ്ഞു. ശബ്ദം ക്രമേണ കുറഞ്ഞുവന്നു. ജന്തു മരിച്ചോ?

പിന്നെ സുഖമായി. ഏറ്റവും വലിയ സുഖം. കണ്ണുകള്‍ ആലസ്യത്തോടെ അടഞ്ഞു. നീണ്ട ഉറക്കം.
റോഡില്‍ക്കൂടി കടന്നുപോയ ഒരു കാറിന്റെ ഇരമ്പലില്‍ അവളുണര്‍ന്നു.

വേൾഡ് കപ്പ് 2014 : ലേലം

തളത്തിൽ ദിനേശൻ : നേരാ തിരുമേനീ…
അര്ജന്റീന പത്തു ഗോൾ അടിച്ചില്ല …
ഞങ്ങളുടെ പ്രതിരോധം മോശമാ ..
ഇഞ്ചുറി ടൈമിലും എക്സ്ട്രാ റ്റൈമിലുമാ ഗോൾ അടിച്ചേ ..

പക്ഷെ ഒരു കാര്യം തിരുമേനി ഓർക്കണം കണ്മുന്നീ വച്ച് ബ്രസീൽ മേക്സികൊയുടെ അടുത്ത് മുക്കിമൂളി ഗോൾ ശൂന്ന്യരായി ചമ്മി നാറി ഇരിക്കുമ്പോ അത് ലീഗ് റൌണ്ട്, ഒചോവയുടെ കഴിവ് , മേക്സികൊയുടെ ടീം മികവു !!! ..

സ്പെയിനിനേം കൊന്നേച്ചു ഡൈവർമാർ ഓസ്ട്രേലിയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് വെള്ളം കുടിക്കുമ്പോ ദാ..ഇങ്ങനെ താത്വിക കൂവലുമായി ഒരുത്തനേം കണ്ടില്ല . ..

പോർച്ചുഗലിനെ പനമ്പായിൽ നാല് ഗോളിന്റെ റീത്തും വച്ച് പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി മൂന്നാം പക്കം ഘാനയുമായി കളിക്കിറങ്ങുമ്പോ പറഞ്ഞത് സമനിലയാകും എന്നല്ല പകരം രണ്ടു ഗോളിന് ജയിക്കും എന്നോക്കയാ .. എന്നിട്ടിപ്പോഴും എന്റെ കണ്ണിന്റെ മുന്നീ ഞൊളയ്ക്കുവാ തിരുമേനീ രണ്ടേ രണ്ടിന്റെ സമനിലേം അടുത്ത റൌണ്ട് ഒറപ്പില്ലാത്ത ജർമ്മൻ മുഖവും …

അതെ സമയത്ത് ബൊസ്നിയയുമായി ടൈറ്റ് മാച് വന്നെങ്കിലും ഞങ്ങളു ജയിച്ചു തന്നാ മടങ്ങിയത് … അന്നു വാ പൊത്തിക്കൊണ്ടാ ഇതുപോലത്തെ മുഖത്ത് പെയിന്റ് അടിച്ച ചില തിരുമേനിമാര് ഞങ്ങളുടെ സ്കോറിന് നേരെ ആട്ടിയത് എടുത്ത് തെമ്മാടിക്കുഴീക്കൊണ്ടെ തള്ളിക്കോളാന്‍.. സ്വന്തം ടീമിന്റെ ഊളക്കളിക്ക് മുടിഞ്ഞ താത്വികം എഴുതി കാലിന്റെ ഇടയിൽ തിരുകി അന്യന്‍ കളിക്കുന്ന കളിയും കണ്ടു പുച്ഛം മാത്രം ചൊരിഞ്ഞു മേനി നടിക്കുന്നോരുടെ പളുപളുത്ത കമെന്റിനോട് അന്നു തീര്‍ന്നതാ തിരുമേനീ ബഹുമാനം… ഇപ്പം എനിക്ക് അതിനോട് തിരുമേനി ഇംഗ്ലീഷില്‍ പറഞ്ഞ സാധനമാ… എന്നതാടാ…? നീ തലകുലുക്കിയല്ലോ..?
ഇറവറന്‍സ്… ബഹുമാനക്കുറവ്.. ശരിയാ പിതാവേ…

ങാ.. പിന്നെഇഞ്ചുറി ടൈമിൽ ഗോൾ അടിക്കുന്ന കാര്യം .. അതുമൊരു കഥയാ.. ഇറാനുമായുള്ള കളി !!! അന്ന് ഇറാന്റെ പതിനൊന്നു പേരും അവരുടെ പോസ്റ്റിന്റെ മുന്നിൽ തേനീച്ച കൂട്ടിലെ തേനീച്ചകളെ പോലെ പൊതിഞ്ഞു നിന്നിട്ടും ഞങ്ങൾ ജയിച്ചു കേറിയത്‌ പെനാൽറ്റി ബോക്സിൽ ഡൈവ് ചെയ്തിട്ടോ അഭിനയിച്ചു ഭരത് അവാർഡ് വാങ്ങി ഫോബ്സ് മാസികയിൽ കയരിയിട്ടോ തടയാൻ വരുന്നവന്റെ നടുമ്പോറത്തു കടിചിട്ടോ അല്ല പിതാവേ... അന്ന് മുത്ത് മുത്ത് പോലെ ഉള്ള ഗോൾ ഒരെണ്ണം പറപ്പിച്ച് ഫുട്ബോൾ ആരാധകരെ ത്രസിപ്പിച്ചത് ഈ പറയുന്ന നെയ്മറോ ക്ലോസെയോ അല്ല . മെസ്സിയ മെസ്സി !!!

മിസ്റ്റര്‍ ദിനേശൻ …..

ഹാ കഴിഞ്ഞില്ല… ഇനിയുമുണ്ട്…കളിയുടെ നിലവാരം .. കേട്ടോ തിരുമേനീ അര്ജന്റീന ഇറാനേം നൈജീരിയെയും തോൽപ്പിച്ചു 9 പൊയന്റുമായി പ്രീ ക്വാർറ്റരിൽ കടക്കുമ്പോൾ ദേ ഈ നിക്കുന്ന കളി മഹിമക്കാരന്‍ സാമ്പകളുടെ കളിക്കാർക്ക്‌ ചിലിയുടെ ഗോളിയുടെ കാലിന്റെ ഇടയിലാ പണി… പണീന്നു വച്ചാല്…പോസ്ടിലോട്ടു അഞ്ചു തവണ ഗോളടിക്കണം .പൊസ്റ്റീ തട്ടാതെ നോക്കണം .. ഗോളി പിടിക്കാതെ നോക്കണംഅവന്മാര് അടിക്കാതെ നോക്കണം . പിന്നെ…

ദിനേശൻ , ഞാന്‍…..!

ച്ചീ.. മിണ്ടിപ്പോകരുത്.. തിരുമേനി കണ്ടു കാണും..ഇവന്റെ താഴെയൊള്ളതുങ്ങളൊണ്ടല്ലോ..കാക്കകളുടെയും ഡൈവറുടെയും ടീം … അതിലൊരുത്തൻ നോമ്പെടുത്ത് പട്ടിണി കിടന്നു കളിക്കുന്ന അൾജീരിയയുടെ അടുത്ത് മുക്കി മൂളി കളി ജയിച്ചത്‌ 90 മിനിറ്റിൽ അല്ലായിരുന്നു ...കളിയുടെ കൊണം…
വേറെ ഒരുത്തൻ 80 മിനിട്ടും ചന്തിയിൽ ചുണ്ണാമ്പു തേച്ച പോലെ പൊള്ളി തൂറി അവസാനം റഫറിയെ അഭിനയിച്ചു പറ്റിചു ജയിച്ചു ക്വാർറ്റരിൽ കടന്നു .. ജനുസിന്റെ കൊണം

ഫാ… റാങ്ക് നോക്കിയല്ലാട സ്റ്റാറ്റസ് നോക്കി തന്നാ പറയുന്നത്

നില്ല് പിതാവേ, തിരുമേനി എന്നതാടാ രണ്ടാമത് ഇംഗ്ലീഷില്‍ പറഞ്ഞത്… ?

സെ സെ സെഞ്ചുറി .. ഫാ ... സെഞ്ചുറി അല്ലടാ ഇഞ്ചുറി ടൈം !!!

ങാ..അതു തന്നെ അതിന്റെ കൊറവ്ഈ അർജൂസ് സഹിച്ചോളാം…
കേട്ടോ തിരുമേനീ…
കര്‍ത്താവിന്റെ കാര്യത്തിലും അതേ..
ഫുട്ബോളിന്റെ കാര്യത്തിലും അതേ..
അർജൂസിനു ഒരു മെത്രാച്ചന്റേം എടനില വേണ്ട… മനസി വെച്ചോ തിരുമേനീ..സത്യം പറയുമ്പോ നിങ്ങക്കൊക്കെ പൊള്ളും !!!

പിള്ളേരെ പിടുത്തക്കാര്‍ ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്, സൂക്ഷിക്കുക...!!!

SAHANA: TRUE GHOST EPISODES CLIMAX

Episode 10 - CLIMAX 
“What are you telling?” Raghav asked. 
“We don’t have a choice. This is Vijay’s guest house whereSAHANA claimed she was raped.” I said. 
“Yeah so?” Raghav asked. 
“I don’t know machi. Just giving it a shot.” I said. 
“I think we are wasting time.” Raghav said in a hesitating tone. 
“Trust me.” I said in a assuring tone. 
The guest house looked deserted and there was no one like security or people to look after it. The main door was locked. We went to the back of the guest house. There was a window which had a crack. There was a wooden stick on the ground. I asked Raghav to hold the board and took the wooden stick and broke the glass window. We both slipped into the guest house. It was very deserted. There was no furniture downstairs. There was a staircase leading to the next floor. 
“We have to go up.” I said and pulled Raghav upstairs. 
We went upstairs, the whole place was spooky and seriously lifted our nerves. The entire furniture had been broken and dumped in the first floor. It had five rooms. We opened every room until we found the bedroom. The bedroom was just the opposite of the entire guest house. There were showcases in which antiques, toys, hangers were all present. The bed room was the perfect example of paradise. It had everything a man and a woman needed. 
I placed the board on the ground and opened it. Took the candles and lit them. There was a glass and a water bottle. I asked Raghav to get the bottle and the glass. I observed the glass. There were some white sediment at the bottom. I placed the glass of water in front of the board. I constructed the protective shield around Raghav and myself. 
I called out, “SAHANA, we are in desperate need of your help. Please come down and help us.” 
There was no response for around twenty seconds. Suddenly the magazine’s pages turned because of the breeze and the shell moved to HI. 
“Thank you SAHANA, You know what has happened right?” I asked. 
The shell moved to YES. 
“Please help us. Where will Sindhu and Sudha be?” Raghav asked. 
There was no response. 
“Please SAHANA.” I pleaded. 
There was no response. 
“Please, I beg you.” I pleaded. 
Suddenly the hangers from the showcase fell down and pushed something else too. We got up and went near it. The hangers fell down and formed a symbol like a plus, a small car toy made of ceramic was broken. I was about to go back to the board when Raghav pulled my hands. 
“What da?” I asked. 
“It’s a sign machi.” Raghav said. 
“What?” I asked again. 
“It’s a sign” He said and bent down. He continued,”Look at the hangers, it forms a junction and this car is the car which Sudha and Sindhu are there. I guess the car broke down and that’s why the ceramic toy has broken.” 
“Wow, you’re a genius. Now come on let’s start.” I said. 
We left the board there itself and hurried towards the door. Just as we neared the door, the door closed with a bang and it got locked. We were shocked. I ran to the door and tried to open it. Suddenly the TV got switched on. We were watching very carefully. We stayed close to each other. We came out of the protective shield and it was dangerous. 
The TV displayed, PLEASE ENTER THE DISC. We didn’t know what to do. There was a DVD player below the TV and the disc slot opened. Raghav quickly went near the board and asked, “Where do we get the DVD?” 
The shell moved to B then E then D. 
“The bed, the bed. Machi search on the bed.” Raghav said. 
I searched on the bed while Raghav searched under the bed. There was no sign of any DVD. We were desperate. Just as we got down from the bed, my pant got stuck in the bed. When I took my pant, I saw a small opening. I opened it and it was a drawer. There was a camera, batteries and DVD’s. 
I took the DVD’s out and showed it to Raghav. In each DVD there was a name. Ramya, Pooja, Priya, Shakthi, Chithra and last SAHANA. There were also DVD’s with names like Bharad, Krishna, Ananth, Janani, Anusha and the last name shook both of us. The last name was Moulee. 
We took the DVD of SAHANA. We inserted the DVD. The clip played. It was the same bedroom and someone was operating on the camera. The person went back and then we realised it was Vijay. He fixed the camera and went out. In some time the door opened. In came SAHANA and Vijay,SAHANA appeared as though she was high. Vijay placed her on the bed and took a tablet and put it in a glass and filled it with water. He gave it to SAHANA. She drank it. Thereafter it was a horrible scene. We couldn’t watch a beast having carnal feast on a young girl. We fast forwarded the clip and then we saw someone entering the room. 
We were stunned, it was Krishna. He entered the room and Vijay gave him a suitcase. 
“That must be surely money. That lousy bastard.” Raghav fumed with anger. 
Krishna left the room and then Vijay came near the camera and stopped the recording. 
Later we saw all the other DVD’s and we got to know what all happened. 
“Thanks SAHANA. We’ll surely fight for your justice.” I promised and the shell moved to BYE. 
I closed the board and wrapped up everything. Raghav took all the DVD’s and we slipped out of the house. We got into the car and we raced through the highway. 
‘After 10kms, there is a junction and it leads to four different districts.’ The driver had said. 
We were speeding at 120km/hr. We reached the junction in around ten minutes. 
“Machi, see there.” Raghav exclaimed and pointed to car which was damaged on hitting a tree. 
We stopped the car and rushed to see the damaged car. It was the same Toyota Qualis. We saw inside the car and both Sudha and Sindhu were unconscious. Raghav and I looked at each other. It was pitch dark and the time was almost 8:30pm. The driver had absconded. Raghav checked the pulse. 
“Pulse is there for both of them.” Raghav said. 
The car door had jammed because of the crash. We couldn’t open it. Then I said, “Machi, we have to pull them out. No other way.” 
“Okay da fast.” He said. 
We pulled both of them out and took them to our car. We had just half an hour time and we had to go to the mills and treat the ladies first in the car. We got into the car. Raghav opened the dashboard and kept the DVD’s. 
“Machi, what shall we do? I am very confused.” I said. 
“What confusion?” Raghav asked. 
“No do we have to go to the hospital or to the mills?” I asked. 
Just as I said that, Sudha gained conscience. She got up and I was damn happy to see her. 
“Hi sweetheart, I was afraid that I would lose you.” I said. 
“The driver was driving too fast and Sindhu fought with him and turned the steering wheel. We crashed into the tree. Both of us fell unconscious.” She said. 
“Are you alright now?” I asked. 
“Yes, I am. Don’t worry.” She said. 
Just as she finished talking, Sindhu started panting for breath. 
“Stop the car da.” Raghav shouted. 
We halted with a sudden brake. She became unconscious. 
“What happened?” I asked. 
“Sindhu’s struggling for breath.” Sudha said. 
In no time, Raghav pushed me aside and gave breath to her. Mouth to mouth respiration was done and her pulse was getting back to normal. Sudha was rubbing her palms. In around five minutes, Sindhu regained conscience. 
Raghav hugged her tightly and said, “Idiot, you scared me. What would I do without you?” He asked. 
She just hugged him back and said, ”It’s okay dear. I love you.” 
I just looked at sudha and said “I’m sorry Sudha that I put your life in danger.” 
“Why are you separating your life and my life? It’s our life. Anything for you.” She said and hugged me. 
I kissed her forehead we stood there hugging each other for a wonderful twenty seconds, before which Raghav called, “Ahem, guys. It’s getting late. Remember?” 
Only after he called us did we realise the time factor. It was 8:45pm. Sudha’s face in the moonlight was beautiful that I was completely mesmerised. We started towards the factory. 
I received a SMS. Sudha was sitting with me in the front and Raghav and Sindhu were sitting at the back. I took out my cell phone. It was from Abhi. 
Password for opening the shutter is 87432. When will you reach? Pls hurry up. 
I asked Sudha to reply : Will be there within ten minutes. 
We raced in the highway and reached the mills. Raghav and I got down from the car. The girls also got down. 
“Hey please, you both stay here.” Raghav said. 
“Stay here and get kidnapped again? Sorry da, we are coming with you.” Sindhu said. 
“Sindhu...” I said. 
“No she’s right. Whatever happens we will be hand in hand.” Sudha said. 
Raghav and I looked at each other. We didn’t have a choice.
“Okay fine. Keep this with you. It will be of help. All you need to do is press this button and throw. Okay?” I asked. 
“Cool. Okay.” Sudha said. 
Raghav went to the car, opened the dashboard and took a minute to come back. 
“What happened?”Sindhu asked. 
“It’s a long story will explain later.” Raghav said. 
We marched towards the shutter. I typed the password and the shutter opened. The four of us marched inside. It was completely dark and there was no way one could see each other. We held hand together like a chain. 
Suddenly a flood light switched on followed by all lights in the mill store house. 
There was around 500m gap between us and a person standing there. 
“Welcome, welcome. So you guys must be the heroes of the day. Let me introduce myself. I am Vijay.” He said. 
“I must appreciate the fact that you have come a long way in search of your friend and his girlfriend.” He said and started walking towards us. 
We remained silent. 
“Wow, you seem to have beautiful girlfriends with you. Hi girls, why don’t you check on me?” He said and laughed. 
Raghav got pestered. “How dare you?” He said and took a step forward. 
“No buddy. You stay right there or else I ll blow your friend’s head.” He said. 
Raghav stepped back. I looked at him and whispered, “Calm down and wait.” 
“So guys, any last wishes?” He asked. 
“Yes, leave my friends.” I said. 
“Leave your friends? Ha ha. That’s a joke alright. If I leave them now, won’t I get caught?” He asked. 
“You will be caught anyway.”I challenged him. 
“Oh we’ll see that. Guys...” He said and clapped his hands. 
Then came Krishna, Anusha, advocate Bharadwaj and advocate Ananth. Krishna brought Moulee and Deepi with him. Their hands were tied and mouths were plastered. 
‘Good. Still four to go.’ I thought. 
“Now girls, let me strike a deal. You both come here and we’ll spare your respective guy’s lives.” Vijay said looking at Sindhu and Sudha. 
Sudha looked at me. Her eyes said, ‘I will do this for you.’ She started walking away from me. Sindhu said, ”I love you Raghav.” And started walking away from him. 
“No don’t do it.” Raghav shouted. 
Sudha looked at me and blinked her eyes slowly. I understood what she said. 
Just as they got away from us to some distance, Vijay took out a remote and pressed a button. A shutter came thundering down blocking the passage and its height matched the ceiling. 
“Now, we will watch him suffocate to death.” Vijay said and pressed another button in the remote. A gas was released from an exhaust slowly. 
“Krishna, hold these girls for me.”  Vijay ordered. 
Krishna came and took the girls, plastered their mouths and tied their hands. 
“Okay now let’s finish it. Anusha here is your settlement.” Vijay handed over two suitcases. 
“Now for you advocates.” He handed over one suit case each. 
“Krishna, yours I will give it at the end.” Vijay said. 
We were all watching this. I banged the shutter and shouted, “You won’t get away with this.” 
“Oh is it? What makes you think like that?” Vijay asked. 
“My friends have recorded all your transactions through camera. Unless you leave us you can’t escape.” I said in a choking tone. 
“Your friends? I am sorry that I forgot to introduce two important persons buddy. Abhi, Janani come out here.” Vijay called out. 
Abhi and Janani came out from behind a milling machine with Shiva, Lavanya and Anandhi. All of them were tied up. 
“Abhi is my guy buddy. We sent him to get you trapped. You guys must know Janani too. They are siblings. Janani works in Bharad’s firm. We kidnapping Janani and blackmailing Abhi was a story for you guys to believe.” Vijay said. 
“You guys fell for my acting I guess.” Abhi gleamed. 
Raghav looked at me and said “Our suspicions were true. He was wired and these guys could hear our plans all the time.”
I nodded my head. 
“Your friends were caught in my web. I thought you guys would also come. Didn’t know about the split up plan. That’s why asked the driver to take the car and asked him to drive to the junction and cause an accident. Thought you would prefer to go to the hospital than come here. Guess I was wrong.” Vijay said. 
“This is the camera right?” He took out the camera and the tape and stamped it hard. 
“So guys any last wishes?” Vijay asked. 
We started choking. We were struggling to breathe. 
“Yes, why did you kill SAHANA?” I asked. 
Just as I mentioned the name, the exhaust burst. No gas came out from the exhaust anymore. 
Raghav whispered, “She’s here machi.” 
“Instead of asking why? It would be appropriate if you ask how? Ha ha.” Vijay laughed. 
We remained silent. 
“You guys won’t ask?” Vijay asked. 
He waited for an answer and then said, ”Okay , I will tell it myself. But before that, I want to introduce my accomplice. Hey baby, come here.” 
A lady came out. She was in her late twenties and was wearing a t-shirt and a jean. 
‘I have seen this lady somewhere.’ Was the reaction on both mine and Raghav’s face. 
“You must be wondering where you have seen this wonderful lady. Am I right?” Vijay asked. 
We nodded our heads. 
“She is SAHANA’s stepmom. You would have seen her while going to her place.” Vijay said. 
Then we recalled. She was wearing a saree that day. 
“She died right?” I asked. 
“Ha ha. That’s how we made it up. Actually when SAHANAwanted to go for the college tour, I thought it would be the only time to have a carnal feast of her lavishing virginity. So I mixed few tablets that would cause numbness to her body so that she can’t move. SAHANA’s step mom found that out somehow and she came to my place and we had a big quarrel. She didn’t listen so I had to kill her. I called up advocate Bharadwaj and he only suggested that he would arrange for a women like SAHANA’s stepmom. I had very limited time. So we got this lady, her name is Neeti. We performed plastic surgery on her to look like SAHANA’s stepmom. We took the actual body of SAHANA’s stepmom into the mortuary. On the morning of the tour, actuallySAHANA’s parents were to go to Bangalore. But I asked them to cancel their trip. SAHANA went to college in her two wheeler, just before she was to start to the tour, I went and informed SAHANA that her stepmom was admitted in the hospital in Bangalore. She began to panic. I lied that her stepmom and dad were on the way to Bangalore when her stepmom fell ill. I then took her here and drugged her and I should say she was very tasty indeed. Too bad she was numb. After finishing what I wanted, SAHANA and I flew back to Chennai after 3 days. According to SAHANA’s parents, she had gone to the tour and I had gone to Orissa for sorting my business matters. I pushed her down in the college entrance. She went and cried to Krishna without knowing that Krishna was already my side. It seems SAHANAwanted to go to the police and Krishna informed me that. So when she was going back home in her two wheeler, I killed her with my TATA winger and made it look like a hit and run accident. We bribed the police and the brake inspector. I am Bharadwaj’s client. He had already saved me from a big case – my chemical factory case. If anyone else had argued opposite Bharadwaj, they would have won the case. That’s why we approached Ananth. Special thanks to Anusha who proved that she is an expert in plastic surgery. Of course, we also need to thank Janani and Abhilash for joining the crew.” Vijay completed. 
“Why did you kidnap Moulee and Deepi?” Raghav asked. 
“We understood that Deepika was staying in a hostel away from her native. So even if she got kidnapped, it would take some time for her parents to realise it. We kept sending messages from Deepika’s mobile to her parents on her duplicate whereabouts to prevent doubts. We informed Moulee that we had kidnapped Deepika and had asked him to meet us. We tried to blackmail Moulee to help us stop your intrusion. Seriously I should tell you he never gave up on you guys. Hats off to your friendship. Lucky that all of you are going to die together.” Vijay said. 
“Then why did you kill SAHANA’s parents?” Raghav asked. 
“My work was done. I made Abhilash act like an astrologer and asked them to vacate the house. I bribed the servants and asked them to tell that they saw SAHANA. To Mr.Sathish it appeared as though I was a caring, gem of a person. After shifting the house, I applied for a case to prove that I really cared for their family. Then on losing the case, I asked Neeti – who was like SAHANA’s stepmom to convince Mr.Sathish and get all his assets. He did the same. Then why should he be alive? There was no need.” Vijay said. 
“A very well executed plan.” I said. 
“Yes. I didn’t want to kill you guys. But you came into the lion’s den knowingly. Now who’s gonna die first?” Vijay asked. 
“Let me die first.” Said Raghav. 
“No machi...” I shouted. 
“Granted.” Vijay said. 
Raghav gave me a ‘don’t worry’ look. 
Vijay pressed the button on the remote and the shutter opened. Vijay took the gun. Sindhu ran towards Raghav. 
“Sindhu, No...” Raghav shouted. 
Abhilash pulled Sindhu back. Vijay shot Raghav and Raghav fell on the ground. 
“Raghav, no...” I started crying. 
Sindhu fell on the ground and started crying loudly. 
‘Just two more.’ I thought. 
“Next who is it going to be?” Vijay asked. 
“Ummm.. Ummm..” Shiva tried to speak. 
“Oh so this young guy wants to die next.” Vijay said. 
“Abhilash remove the plaster.” Vijay ordered. 
Abhilash removed the plaster and Vijay pointed the gun at Shiva. 
“No stop. Look at this.” I said. 
I went near Raghav and took the DVD’s from his pocket. 
“These are the proof of all your criminal activities.” I said. 
Vijay pointed the gun on me and said “So you’re blackmailing me? I can shoot you down and take the DVD’s. No problem.” 
“Stop it Vijay. No more murders. It will be tough to save you.” Bharadwaj Said. 
“Yes Please stop.” Mr.Ananth said. 
“Actually, Bharad it would be nice if you don’t interfere in my business.” Vijay shouted and shot Bharadwaj right through his head. 
“You will save me for this right Ananth? He is your only competition and now you’re number one. You must thank me for that. Right?” He asked and pointed the gun to him. 
“Yes, yes. Thank you.”  Ananth said. 
“Now, it’s time for you to go.” Vijay said looking at Shiva. 
‘Only he’s armed. It’s high time.’ I thought. 
He pointed the gun at Shiva before which I took my gun (PORUL in TAMIL meaning weapon) and shot Shiva. Shiva fell on the ground. Lavanya was shocked and she fell down unconscious. 
Everyone was shocked including Vijay. 
“Thanks man. You reduced on murder count.” He said and walked near me. 
‘Just a little closer.’ I thought. 
“Now if you die, I can have a feast with all the three girls.” He said gleefully. 
’Just a little more closer.’ I thought. 
“Okay time up.” Vijay said and pointed the gun. 
“I should say that. Raghav and Shiva now.” I shouted. 
Before Vijay could understand what was going on, Raghav tripped Vijay’s legs and took the gun with the substance and shot it in his eyes. Vijay was screaming. 
Shiva attacked Abhilash and did the same treatment. The substance in the gun was chilli powder. 
Both Abhilash and Vijay fell on the ground and were screaming. I took my gun from my socks and pointed towards Ananth. Shiva, Raghav and I were wearing the DRESS – BULLET PROOF DRESS. 
We untied everyone and suddenly Neeti sprang up with a remote. Krishna, Janani and Ananth joined her. 
“Hands up, you bastards.” She shouted. 
Vijay and Abhilash were still screaming. 
“For a second, you thought you all were escaping right? Well if you all escape we will lose our lives.” Krishna said. 
“Kill them Neeti.” Janani shouted. 
“Yes Neeti Shoot them all.” Vijay shouted. 
Sudha was standing near me. I looked at her and she looked back. 
“Now Sudha.” I whispered. 
Neeti pointed the gun at me and shouted, ”You think you’re so clever?” 
“Guys now jump back.” I shouted and Sudha pressed the button and threw the thing I gave her at the entrance. 
It fell on the ground and spread the chilli powder which I loaded on it before starting from home. 
(QUOTES FOR PROOF - Okay fine. Keep this with you. It will be of help. All you need to do is press this button and throw. 
I went to the kitchen and filled THE THING which salim bhai gave with the SUBSTANCE.) 
They all fell into the ground. 
“Shiva, call the police.” Raghav said. 
Shiva called the police. 
We tied all of them. Anandhi and Lavanya were unconscious. Sindhu hugged Raghav and I hugged Sudha. Moulee and Deepika came running to us. We were all united once again. 
The police came in around twenty minutes and still the chilli powder effect was there in their eyes. 
We explained everything to the police and the Orissa police informed that they will hand over the culprits to the Tamil Nadu Police in another two days. 
“So all’s well that ends well.” I said and hugged Sudha. 
“All is well.” Shiva winked and held Lavanya. 
“Thanks Andus.” I said. 
We were all happy that all of us were safe. 
Moulee came near us. 
“I am sorry da.” He apologized. 
“Dai machan, sorry for what?” Raghav asked. 
“Dai we’re friends da.” Shiva said. 
“Friends for life. Thanks for trusting me blindly guys.” I said. 
“Anytime.” Moulee said. 
“Uh people, I need to get back to Chennai. I have to cover this story up. I need the evidence.” Andus said. 
“No andus. Just mention about the arrest. I am going to take up this case. The fight for justice is not over.” I said. 
“Yes, he’s right.” Shiva agreed. 
“Uhh... Okay fine. Now drop me at the airport. I need to get back.” Andus said. 
“Yeah me too. I want to go to my hometown people. To see my parents.” Deepika said. 
“Oh okay fine. I will come with you sweetheart.” gleed Moulee. 
Deepi smiled back. 
“Guess we are all back to normal.” Shiva said. 
“Guys, what do we do with all these suitcases of money?” Raghav asked with a wink. 
“Well, I was thinking. What if we all go for some tour? Still the girls have three days time for their college tour to end right?” I asked. 
The girls rounded. 
“Sounds like a great idea.” Shiva said smiling. 
“So girls, what have you decided?” Raghav asked. 
The three girls shouted, “GOA!!!!” 
We all started from the mills in the car. We had only one ambassador. So I drove, sudha and andus sat in the front. At the back it was the rest of them. I should mention that the girls sat on their guys laps. We had a great five hour drive and reached the airport at 3:00am. The flight to Chennai was at 6:00am. We had breakfast and Andus boarded fight to Chennai. Deepika and Moulee to Hyderabad and the rest of us to GOA. 
We had a great exotic time at GOA. After our short holiday, I took my first case and won it. 
Vijay was sentenced to death and the assets which he got illegally were given to orphanages across Chennai. 
Ananth was given life imprisonment for saving  Vijay in the chemical factory case as well as in the serial murder case. 
Krishna was sentenced to death for assault, rape and murder charges. 
Abhilash, Janani and Neeti were imprisoned for lifetime. 
That night all of us sat in the terrace and I constructed the protective shield around all of us. Sudha, Sindhu, Lavanya and Anandhi were there. 
“SAHANA thanks for everything. I finally succeeded in the case.” I said. 
The shell moved to T then H then A then N then K then S. 
It then moved to BYE.